Schoenentest (2); Hoka oneone

door Koen de Vries

Een recensie schrijven over schoenen waarop ik een paar dagen eerder voor mijn doen de stenen uit de straat liep. Is dat nou wel verstandig? Ik had Floris-Jan Koole van Koole Sport beloofd de Hoka’s oneone te testen en er rond deze tijd een blog van te maken. Belofte maakt schuld. Bovendien, een journalist dient te allen tijde objectief te zijn, dus ik ga het maar proberen.     

1.De theorie

Toen ik m’n testexemplaren voor het eerst zag, moest ik denken aan een fiets met zijwieltjes. De dikke en brede zolen maken van de Hoka oneone knoepers van schoenen; lompe stappers zelfs, voor mensen met evenwichtstoornissen. Maar juist daar zit een gedachte achter. De ideeën over de Hoka-schoenen zijn in 2009 ontsproten uit de breinen van twee Fransen.

In 2010 kwamen de eerste exemplaren op de markt en in 2011 begon het merk in de VS en in Frankrijk aan een opmerkelijke opmars. Vooral bij ultralopers en mensen met chronische blessures vallen ze in de smaak. Die enorme zolen zorgen voor een enorme demping en een enorme stabiliteit. Het gevolg, minder spierschade en je zwakke plekken worden minder zwaar belast. Ondanks de enorme afmetingen zijn de Hoka’s niet zwaarder dan de gemiddelde hardloopschoen. Mijn proefexemplaren, de Hoka oneone Stinson Evo unisex, wegen ongeveer evenveel als m’n favoriete trailschoenen, de Brooks Adrenaline GTX. Allebei zo’n 330 gram per schoen.

De zolen zijn niet alleen dik (2,5 keer zo dik als bij een normale schoen) en breed (35% meer contact met de grond), ze zijn ook ongelooflijk stug. Probeer de zool maar eens te buigen. Sterke jongen die dat lukt. Die stugheid zorgt voor een flinke veerkracht. De energie die je weggeeft bij het neerkomen, krijg je dubbel en dwars terug. Vooral hiellanders hebben hier profijt van. Hoka beweert dat er 3,3% minder energie nodig is om op dezelfde snelheid te lopen als met een andere schoen. De krachten op de tibillis anterior, de scheenbeenspier aan de voorzijde van het been, worden met 15% gereduceerd. Dit is een spier die vaak wordt onderschat bij loopblessures.

2. De praktijk

Mijn ervaringen komen behoorlijk overeen met bovenstaande theoretische voorbeschouwing. Bijna vier weken heb ik op de Hoka oneone rondgehobbeld en dat ging heerlijk. De Stinson Evo unisex is een trailschoen en op de onverharde stukken liep ik uiterst comfortabel. In mul zand zak je minder ver weg omdat de oppervlakte van de zool veel groter is, in de blubber heb je veel grip. Er blijft alleen nogal veel van dat spul aan je schoenen plakken. Op terrein met stenen en keien heb ik de schoenen niet kunnen testen.Ik ben benieuwd hoe die zachte zolen zich dan houden. Kunnen ze daar tegen? In mei liep ik in de Transvulcania m’n Brooks helemaal naar de vaantjes. Kan me niet voorstellen dat de Hoka’stegen dat geweld wel bestand zijn.

Maar ook op de weg ging het prima. Wat voor mij heel verrassend was, was dat ik zondag na de marathon van Gent geen enkele last van m’n achillespezen had. Op andere schoenen heb ik dat na zo’n afstand altijd wel. De zolen doen hun werk op het gebied van demping en stabiliteit blijkbaar uitstekend. En echt remmend werkt die overmaat aan zool blijkbaar ook niet, anders had ik m’n p.r. nooit met 8 minuten en 20 seconden kunnen verbeteren.

Wat minder was, was het loopcomfort. Ik heb normaal gesproken maat 46, van Floris-Jan kreeg in 46 2/3e. Aan de ene kant was dat maar goed, want m’n tenen hadden niet veel ruimte over. In de breedte had ik echter ruimte zat, meer dan in welke schoen dan ook die ik tot nu toe gedragen heb. Blaren liggen daardoor op de loer. Ik kreeg er ééntje, die door een Compeed-pleister overigens keurig in bedwang werd gehouden. Of er breedtematen zijn (D is de normale breedte, B is voor smalle voeten) weet ik niet. Ik heb er naar gezocht en ernaar gevraagd, een antwoord heb ik niet gevonden of gekregen.

Verder blinkt de schoen niet uit in degelijkheid, vind ik. De lip is bijvoorbeeld wel erg simpel gemonteerd. Het vetersysteem is hetzelfde als bij Salomon. Je trekt je veters strak, zet de rem erop en klaar is Kees. Je hoeft niet te strikken. Wat Salomon wel heeft en bij Hoka ontbreekt, is een zakje in de lip waarin je het restant van de veters opbergt. Nu moet je ze een beetje wegmoffelen, op het gevaar af dat ze loskomen en met je bewegingen mee gaan swingen.

3. De conclusie

Ik vind dat Hoka geweldige schoenen heeft. Ik zal er zeker op blijven lopen. Dat ondanks de prijs. 175 euro voor de Hoka oneone Stinson Evo unisex vind ik veel geld. Meer informatie op www.hokaoneone.com