Eerherstel voor rodebietensap

 door Koen de Vries

Op Facebook wordt dezer dagen een heksenjacht gevoerd tegen Rodebietensap. Persoonlijk zou ik daar geen enkele moeite mee hebben, ware het niet dat er met een beschuldigende vinger in mijn richting wordt gewezen. Ik zou de aanstichter zijn van al dit ongenoegen, ik ben immers op dit blog begonnen over de heilzame werking van rodebietensap op de prestaties van de hardloper.   

Nu, het is wel een erg simpele redenering op basis waarvan ik de zwarte Piet krijg toebedeeld. Als je zo verder redeneert, kun je beter altijd en overal je mond houden. Want als je iets aankaart wat om welke reden dan ook niet in goede aarde valt, heb jij het gevreten. Ja, ook als het om iets drinkbaars gaat. Wat hebben de klagers tegen rodebietensap? Het is niet te zuipen, is het grootste verwijt. Je raakt ervan aan de schijterij, las ik  elders en ook zou iemand er maagpijn van gekregen hebben.

Ikzelf kon tot nu geen oordeel over deze affaire uitspreken vanwege het simpele feit dat ik tot vanmiddag nog geen druppel rodebietensap tot mij genomen had. In welke winkel ik ook kwam, overal was de rodebietensap uitverkocht. Nu weet ik dat dit blog goed gelezen wordt, maar ik kan me toch niet voorstellen dat die paar regels van vorige week een massale gang naar de Walcherse middenstand op gang hebben gebracht. Toch is het niet helemaal onwaarschijnlijk, omdat ik uit betrouwbare bron vernomen heb dat een hardloopster in een keer liefst zeven flessen aangeschaft heeft.

Waarom ik over rodebietensap begonnen ben? Gewoon, zoals altijd om de collega-hardlopers een dienst te bewijzen. Uit allerlei onderzoeken blijkt immers dat de rode vloeistof prestatieverhogend werkt, met name bij duursporters. Er wordt gesproken van prestatieverbeteringen van 2 tot 16 procent! De oorzaak ligt in de grote hoeveelheid nitraat die in de rodebietensap ligt opgeslagen. Via een ingewikkeld proces in het mensenlichaam zorgt het ervoor dat de hartslag lager is, bij dezelfde inspanning. Je verbruikt dankzij rodebietenspa dus minder energie.

Daar moet dan ook de reden in verscholen liggen waarom er zoveel over rodebietsensap geschreven wordt. De gebruikers liggen niet meer uitgeput op de bank na hun zware inspanningen, maar willen nog iets productiefs doen. En wat is er dan lekkerder dan ergens collectief tegenaan  schoppen?

Nu wil het toeval dat ik vanmiddag in dezelfde winkel waar ik eerder m’n pannenkoekenmix aanschafte (daarover heb ik gelukkig nog niks negatiefs gelezen) twee flessen rodebietensap zag staan. Het waren de laatste twee. Ik heb de kans natuurlijk met beide handen gegrepen en ze alletwee aangeschaft.

Het betreft rodebietensapvan Demeter. Het etiket meldt ondermeer:
Puur sap van bieten die kort na de oogst tot sap geperst worden. Zonder toegevoegde suiker. 99% bietensap van biologisch-dynamische teelt en 1% citroensapconcentraat van dynamische teelt. 
Elders lees ik dat het sap een vol en rijk aroma heeft door het gebruik van twee bietenrassen, Bolivar en Rode Kogel.
Als je dat allemaal zo leest, dan moet dit sap toch wel bijzonder smakelijk zijn. En dat is het ook. Ik heb zojuist een glaasje geproefd en het was heerlijk. Ik weet niet wat voor spul mijn collega-hardlopers hebben gedronken, maar het kan niet het Demeter-sap geweest zijn.

Alles overziend betreur ik nu des te meer dat ik deze flessen niet eerder op de kop heb kunnen tikken. Stel je voor dat ik voorafgaand aan de Marathon Zeeuws-Vlaanderen niet alleen pannenkoeken, maar ook rodebietensap gedronken zou hebben. Nu bleef ik een minuutje boven m’n persoonlijk record. Anders was ik er vast en zeker ruimschoots onder gedoken. Nu wil het toeval dat er zondag nog een marathon op m’n programma staat. Ik ben heel, heel erg benieuwd welke tijd ik ga lopen.